„OTO TERAZ CZAS UPRAGNIONY,

OTO TERAZ DZIEŃ ZBAWIENIA”.

(2 Kor 6,2b)

 

 

 

Przed nami szczególny czas w roku- Wielki Post. Rozpoczyna się on Środą Popielcową, kiedy to podczas sprawowanej Mszy św. kapłani pochylają się nad wiernymi posypując ich głowy popiołem. Wypowiadają przy tym znaczące, znamienne słowa:

„Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” lub „Prochem jesteś i w proch się obrócisz”.

 

Wielki Post obejmuje 40 dni na pamiątkę 40-dniowego postu Pana Jezusa na pustyni. Ten czas ma być dla nas szczególnym, czyli Nową Drogą Odnowy, pogłębieniem więzi z Jezusem Chrystusem. We wnętrzu kościołów dominuje kolor fioletowy, który ma swoją specyfikę i sprzyja wyciszeniu

i zadumie wielkopostnej.

 

W tym czasie warto zastanowić się głębiej, jaki jest cel mojego życia, dokąd zmierzam, zrobić przy tym dobry rachunek sumienia, odprawić spowiedź świętą i podjąć konkretne postanowienia.

Nasze życie na ziemi nie jest miejscem stałym, oczekuje ono na nas w niebie. A tutaj na ziemi musimy starać się, by dobrze to życie zrealizować i zasłużyć na niebo.

 

Oto nadarza się opatrznościowa okazja przez 40 dni do nawracania się, do kontemplacji nad zdumiewającą tajemnicą Bożej miłości. Daje możliwość pogłębienia wiary, umocnienia nadziei i rozpalenia miłości, której iskry bardzo wygasły. Łatwo zauważyć, jaka jest potrzeba miłości w świecie, społeczności oraz w rodzinach.

 

Bardzo trafnie specyfikę Wielkiego Postu pokazał ks. Jan Twardowski, pisząc:

„Wielki Post ma swoją wspaniałą duszę: uczy wiary, nadziei, miłości, współcierpienia.

Tyle już postów przebiegło przez nasze życie. Czy choć raz umieliśmy przeżyć Wielki Post naprawdę w duchu postu?

Obowiązkiem chrześcijanina jest umieć pościć:

- wierzyć, że człowiek jest ciałem i duchem, żyje nie tylko chlebem, ale i słowem Bożym;

- mieć nadzieję, że ciało, na które nieraz narzekam, stanie się kiedyś ciałem chwalebnym;

- czynić coś bezinteresownie, z miłości do Boga; dla Niego być głodnym, spragnionym, nieubranym, niewyspanym;

- nauczyć się współcierpieć z innymi”.

 

Wielki Post to także okazja do pokuty, głębszej modlitwy adoracji i spełniania dobrych uczynków, bowiem „Wiara bez uczynków jest martwa”.

Warto czynić starania, by uczestniczyć w nabożeństwach Drogi Krzyżowej, Gorzkich Żalach oraz rekolekcjach wielkopostnych. To w sumie są duchowe skarby, które prowadzą do nawrócenia i świętości życia, jak również do godnego przygotowania, byśmy mogli dobrze i radośnie przeżyć Wielkanoc, czyli Zmartwychwstanie Pańskie i z czystym sercem wyjść na spotkanie ze Zmartwychwstałym Panem.

 

 

Matko Bolesna, idąca za cierpiącym Synem,

prowadź nas na drogach wielkopostnego nawracania

i módl się za nami.

 

 

 

Opracowanie: Stefania Kamała i Magdalena Bienioszek