ŚWIĘTO OFIAROWANIA PAŃSKIEGO,

czyli ŚWIĘTO MATKI BOSKIEJ GROMNICZNEJ.

 

  

 

Święto Ofiarowania Pańskiego zostało ustanowione w połowie VII w. dla upamiętnienia ofiarowania małego Jezusa w świątyni. Maryja i Józef zgodnie z obowiązującym prawem w czterdzieści dni po narodzeniu przynieśli swego Pierworodnego, aby przedstawić Go Bogu. Byli ubogą rodziną nazaretańską i zabrali ze sobą najskromniejszą ofiarę- parę synogarlic.

 

Mały Jezus Chrystus został rozpoznamy przez sędziwego Symeona, który oczekiwał na Niego przez całe swoje życie. Trzymając w ramionach Dziecię, Symeon z radością wypowiedział znamienne, znane nam słowa:

„Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela”. (Łk 2,29-32)

 

W polskiej tradycji Święto Ofiarowania Pańskiego nazywane jest Świętem Matki Boskiej Gromnicznej. Obchodzimy je 2-go lutego, który jest zwykłym dniem pracy. Jest to Dzień Święta Światła. Symbolika światła oznacza nam żywego Jezusa.

Dlatego w kościele w tym dniu święci się świece gromnice, które po zapaleniu wierni zwyczajowo niosą w procesji.

Z wiadomych względów takowe procesje w tym roku się nie odbędą, miejmy jednak zawsze tę świadomość, że światło zapalonej świecy symbolizuje nasze życie, przez które mamy przejść z Jezusem Chrystusem aż do nieba. Wyrażając z serca swoją wdzięczność Jezusowi za światło wiary, pomódlmy się w tym uroczystym dniu słowami krótkiej modlitwy:

Cóż my, Panie, możemy ofiarować Tobie, za wszystko, co nam dałeś. Pragniemy jednak złożyć Ci w ofierze to, co mamy najlepszego: samych siebie oraz nasze codzienne życie. Amen.

 

Wielu już ludziom nieznane są dawne zwyczaje i tradycje związane ze świecą gromnicą. Jest to świeca cudowna, tak bardzo różniąca się od zwyczajnej świecy. Powinna nam ona towarzyszyć przez całe życie, aż do jego końca.

Posiada ona nadzwyczajne moce: ochrony od pożaru, wichury, burzy, gromu i w innych trudnych sytuacjach losowych. Z tego względu powinniśmy ją zawsze mieć w domach i mieszkaniach. Jeśli nastąpi jakakolwiek z tych sytuacji, należy gromnicę zapalić i stanąć
w modlitwie przed obrazem Matki Bożej.

 

W same święto warto natomiast uczestniczyć we Mszy świętej
i przystąpić do Komunii świętej. Kto nie może w tym dniu pójść do kościoła, niech w swoim miejscu zamieszkania stanie z zapaloną świecą z modlitwą do Matki Bożej, wyrażając Jej należną cześć
i dziękczynienie oraz prośby, by zasłużyć na tę najważniejszą łaskę, byśmy na końcu naszego życia umierali w promieniach światła świecy gromnicy trzymając ją w ręce. AMEN.

Ludowy poeta pisał:

„Gdy życie nasze dobiegnie końca,

Gdy Bóg ostatnie godziny policzy,

Niech nam zaświeci jak promień słońca

Światło gromnicy”.

 

Autor: Stefania Kamała