Wspólnota Serce Kecharitomene narodziła się w Kościele Katolickim i dla Kościoła Katolickiego. Skierowana jest do kobiet. Wspólnota powstała w odpowiedzi na aktualne potrzeby duchowej i moralnej formacji kobiet w duchu nauczania Kościoła Katolickiego do bycia dobrą chrześcijanką oraz odpowiedzialną kobietą, żoną i matką na wzór Maryi.

I - CHARYZMAT WSPÓLNOTY

1. Duchowość Nazaretu połączona z duchowością pasyjną.
2. Realizacja pragnień Maryi wskazywanych w objawieniach i orędziach zatwierdzonych przez Kościół Katolicki (szczególnie w przesłaniach Fatimskich)
3. Formacja kobiet, żon, matek na wzór Maryi.
4. Troska o jedność i świętość życia małżeńskiego na wzór św. Rodziny.
5. Modlitwa za kapłanów, małżeństwa, rodziny.

PONADTO:

• Wspólnota realizuje charyzmat duchowości Nazaretu, prowadzi w głąb w realizacji powołania do jedności małżeńskiej i rodzinnej, a nie - działa zewnętrznie apostolsko i ewangelizacyjnie.
• To duchowość w codzienności, gdzie przestrzenią formacyjną jest dom – małżeństwo, rodzina.
• Wzrastanie w świętości dokonuje się pośród zwykłych codziennych obowiązków.
• Istotą realizacji świętości kobiety i małżonki w domu – jest modlitwa z małżonkiem i rodziną, budowanie jedności, wychowywanie dzieci.
• Każda dziewczyna i młoda kobieta dojrzewa we wspólnocie do roli żony i matki.
• Kobiety, które nie odnalazły powołania do życia małżeńskiego i rodzinnego, pragnące oddać się w oblubieńczej relacji z Jezusem przeżywanej w samotności w domu, mogą złożyć się w ofierze za ocalenie i świętość małżeństw.
• Apostolat parafialny jest uwzględniany tylko o tyle, o ile nie koliduje z budowaniem jedności i miłości małżeńskiej i rodzinnej w domowym Nazarecie.

II - CELE, ZADANIA I FORMY REALIZACJI

1. Szerzenie i oddawanie czci Najświętszej Maryi Pannie poprzez:
   - formację serca na wzór Maryi,
   - rozważanie i wprowadzanie w życie cnót Maryi,
   - naśladowanie życia Maryi i św. Rodziny z Nazaretu,
   - realizowanie pragnień Maryi wskazywanych w objawieniach i orędziach zatwierdzonych przez Kościół Katolicki (szczególnie w przesłaniach Fatimskich).
2. Realizowanie pobożności pasyjnej poprzez:
   - rozważanie Męki Pańskiej
   - przyjęcie i naśladowanie Chrystusowej miłości z krzyża
   - praktykę modlitwę pokuty i uniżenia oraz post w łączności z ofiarą Jezusa Chrystusa dla zadośćuczynienia za grzechy i ocalenia dusz
3. Formowanie kobiet w duchu nauczania Kościoła Katolickiego do bycia dobrą chrześcijanką oraz odpowiedzialną żoną i matką, na wzór Maryi:
   - wzmacnianie kobiet w ich odpowiedzialności społecznej i rodzinnej
   - troska o wzrost duchowy kobiet i ich rodzin
   - budowanie, wspieranie i wzmacnianie wzorców matki
   - przywracanie kobietom ich prawdziwej tożsamości
   - kształtowanie kobiet do najważniejszych wartości – Bóg, małżeństwo, rodzina
   - wspieranie małżeństw w budowaniu dobrych relacji - Bóg, małżeństwo, mąż, dzieci
4. Podejmowanie modlitwy wstawienniczej, osłonowej i pokutnej w intencji kapłanów, małżeństw i rodzin poprzez:
   - Eucharystię, Adorację Jezusa oraz różaniec i rozważanie Męki Pańskiej
5. Trwanie w duchowej jedności z charyzmatem Wojowników Maryi:
   - kobiety, które są żonami mężów WM idą razem ze swoim mężem w drodze do Zbawienia
   - wspierają WM w działaniach, które podejmują oraz dziełach na rzecz Maryi, otaczają modlitwą WM
   - podejmują formację małżeńską, prowadzącą do budowania relacji małżeńskich w duchu św. Rodziny z Nazaretu
6. Oddawanie czci świętym, zwłaszcza małżonkom, o duchowości maryjnej i pasyjnej poprzez:
   - poznawanie świętego, naśladowanie go oraz przyjmowanie patronatu wybranego świętego nad wspólnotą regionalną

III - CZŁONKINIE

• Wzajemnie wspierają się zarówno w wymiarze duchowym, jak i okazywaniu pomocy;
• stają w obronie świętości życia ludzkiego od poczęcia aż do naturalnej śmierci;
• bronią sakralnego charakteru małżeństwa, jako związku mężczyzny i kobiety;
• biorą udział w życiu i rozwoju wspólnot lokalnych – parafii, poprzez jedność modlitewną;
• realizują prośby Maryi wskazane w przesłaniach Fatimy i orędzi zatwierdzonych przez Kościół Katolicki;
• uczestniczą w głębokim życiu sakramentalnym (częsta Eucharystia, spowiedź oraz codzienne rozważanie różańca świętego, częsta Adoracja Najświętszego Sakramentu i rozważanie Męki Pańskiej);
• podejmują drogę nieustannej formacji serca na wzór Maryi poprzez rozważanie Jej cnót;
• systematycznie i aktywnie uczestniczą w spotkaniach formacyjnych (regionalnych/parafialnych i ogólnopolskich) oraz angażują się w przeżywanie inicjatyw podjętych przez Wspólnotę;
• podczas wstępnego etapu formacji przeżywają nabożeństwo zawierzenia 33 dni Niepokalanemu Sercu Maryi oraz 9-miesięczną „odnowę z łonie Maryi';
• modlą się za Kapłanów i Rodziny, poprzez różne formy modlitwy;
• uczestniczą w nabożeństwach wynagradzających pierwszych sobót miesiąca wraz z Rodziną.

IV - FORMACJA

1. SPOTKANIA OGÓLNOPOLSKIE dla wszystkich Kobiet około 4 razy do roku, dla członkiń oraz wszystkich chętnych Kobiet. Odbywają się w różnych częściach Polski. SPOTKANIA REGIONALNE - raz na miesiąc, dla kobiet, które podjęły formację do wspólnoty i są jej członkiniami. Odbywają się w wyznaczonych stacjonarnych miejscach w regionie w danej parafii, prowadzone przez Kapłana – opiekuna wspólnoty oraz liderkę. Spotkanie obejmuje: Mszę Świętą z konferencją, Adorację Najświętszego Sakramentu, różaniec i spotkanie warsztatowe z Agapą.

V - ETAPY FORMACJI

II ETAP (pogłębiający):
- wejście w stałą realizację charyzmatu wspólnoty (2 lata)

III ETAP (realizacja powołania Serca Kecharitomene):
- uroczyste złożenie przyrzeczeń i realizacja członkostwa we wspólnocie

PARAFIALNY ZESPÓŁ DS PREWENCJI ZOSTAŁ POWOŁANY, ABY REALIZOWAĆ W JEDNOSTCE KOŚCIELNEJ, JAKĄ JEST PARAFIA, ZASADY OCHRONY DZIECI I MŁODZIEŻY, ZGODNIE Z TZW. USTAWĄ KAMILKA, NOWELIZUJĄCĄ PRZEPISY DOTYCZĄCE OCHRONY MAŁOLETNICH.

W SKŁAD ZESPOŁU WCHODZĄ:

- KS. PROBOSZCZ MAREK BREWKO / Z URZĘDU/

- PIOTR NACHLIK  /OSOBA ODPOWIEDZIALNA ZA WPROWADZENIE I PRZESTRZEGANIE STANDARDÓW OCHRONY MAŁOLETNICH W PARAFII; NUMER TELEFONU: 698 140 096/

STANDARDY OCHRONY DZIECI

W RZYMSKOKATOLICKIEJ PARAFII PODWYŻSZENIA KRZYŻA ŚWIĘTEGO I MATKI BOŻEJ CZĘSTOCHOWSKIEJ W PSZCZYNIE

WERSJA SKRÓCONA

1.  NAJWAŻNIEJSZE ELEMENTY STANDARDÓW OCHRONY DZIECI

• Standardy ochrony dzieci to zasady, które mają przyczyniać się do tworzenia bezpiecznego

środowiska w taki sposób, by każde dziecko mogło się czuć w parafii dobrze, było w niej

akceptowane i szanowane. Standardy określają również sposób reagowania na krzywdę lub

niestosowne zachowanie w parafii lub poza nią, a także wyznaczają sposób postępowania z

osobą krzywdzoną i sprawcą.

• Każda osoba w naszej parafii jest odpowiedzialna za tworzenie bezpiecznego środowiska:

księża, siostry zakonne, pracownicy, animatorzy, rodzice, dzieci i młodzież. Wszyscy razem

starają się współpracować w trosce o dobro wspólne.

• W parafii Podwyższenia Krzyża Św. w Pszczynie wyznaczono osoby, które mają szczególną

odpowiedzialność w zakresie ochrony dzieci i młodzieży przed krzywdzeniem:

- osoby zaufania: Piotr Nachlik

- można też zgłaszać się do ks. proboszcza Marka Brewki

• Wszystkie działania powinny być podejmowane w trosce o dzieci i młodzież, zapewniać im

poczucie bezpieczeństwa oraz wspomagać ich rozwój.

• W parafii organizowane są różne inicjatywy edukacyjne skierowane do pracowników,

animatorów, rodziców, dzieci i młodzieży. Szkolenia i warsztaty dotyczą sposobów tworzenia

bezpiecznego środowiska, ochrony przed krzywdzeniem i przeciwdziałania różnym formom

przemocy.

• Niedopuszczalne jest stosowanie jakiejkolwiek formy przemocy (fizycznej, psychicznej czy

seksualnej) przez pracowników parafii lub dzieci.

• Każdy sygnał świadczący o tym, że dziecko może doświadczać przemocy ze strony osoby

dorosłej lub innego dziecka w parafii lub poza nią, jest zawsze bardzo poważnie traktowany

przez pracowników i wolontariuszy parafii. Każda sytuacja jest odpowiednio badana, a podejmowane

działania mają na celu jak najszybsze przerwanie krzywdzenia i udzielenie wsparcia osobie,

która go doświadcza. Pracownicy i wolontariusze parafii podejmują działania według zasad

określonych w pełnej wersji standardów ochrony dzieci.

• Kiedy dzieje się coś niepokojącego, szczególnie wtedy, gdy dzieci i młodzież są krzywdzeni

przez innych lub są świadkami krzywdy innej osoby, niezwłocznie powinni o sytuacji

poinformować pracowników parafii/animatorów/osobę zaufania.

• Szczególnie ważną częścią standardów są zasady bezpiecznych relacji między dorosłymi a

dziećmi oraz między dziećmi. Mają one służyć tworzeniu bezpiecznego i przyjaznego

środowiska w parafii. Pracownicy/animatorzy będą zawsze reagować na przekraczanie i

nierespektowanie przyjętych zasad.

• Podstawową zasadą jest równe traktowanie wszystkich dzieci. Godność każdej osoby jest w

naszej parafii szanowana. Jednocześnie uwzględnia się wyjątkowość i indywidualność każdej

osoby, co wymaga dostosowania metod i podejścia uwzględniającego jego potrzeby i

sytuację życiową.

• Pracownicy parafii/animatorzy powinni reagować na niewłaściwe zachowania dziecka wobec

samego siebie, rówieśników lub dorosłych, upominając go i stosując przyjęte w parafii środki

dyscyplinujące. Jest to przejaw troski osób dorosłych o bezpieczeństwo i prawidłowy rozwój

dzieci.

• Troska o bezpieczeństwo i dobre relacje dotyczy również Internetu i komunikacji drogą

elektroniczną. Parafia dba o to, by dostęp do Internetu był bezpieczny, wprowadza

rozwiązania ograniczające możliwość dostępu do treści szkodliwych. Ponadto pracownicy

parafii reagują na niebezpieczne, szkodliwe i krzywdzące sytuacje dziejące się w przestrzeni

internetowej. Dziecko zawsze może poprosić o pomoc, gdy on sam lub ktoś inny doświadcza

krzywdzenia w sieci.

• Pracownicy parafii dbają o ochronę wizerunku dzieci i młodzieży. Rodzice decydują, czy

wyrażają zgodę na publikację zdjęć i filmów prezentujących wizerunek ich dzieci. Podczas

różnych wydarzeń związanych z życiem parafii są robione zdjęcia i nagrywane filmy, które

mogą później być wykorzystane w mediach społecznościowych. Mogą być na nich obecni

tylko ci, których rodzice wyrazili na to zgodę. Każde dziecko w momencie wykonywania zdjęć

lub nagrań ma prawo powiedzieć, że nie chce, by jego wizerunek w materiałach z tego

konkretnego wydarzenia był publikowany. Pracownicy szanują decyzję dziecka. Powyższa

zasada nie dotyczy sytuacji, kiedy wizerunek osoby stanowi jedynie szczegół całości, takiej jak

zgromadzenie, krajobraz lub impreza publiczna.

• Dzieci i młodzież powinny szanować prawo do prywatności rówieśników oraz dorosłych,

dlatego nie mogą publikować w przestrzeni internetowej i w swoich mediach

społecznościowych wizerunku innych osób bez jej wiedzy i zgody.

2. ZASADY BEZPIECZNYCH RELACJI PRACOWNIKÓW PARAFII Z DZIEĆMI

W standardach ochrony dzieci znajduje się szczegółowy kodeks zachowań, który powinien być

respektowany przez wszystkich pracowników parafii. Poniżej zamieszczamy streszczenie

najważniejszych zasad obowiązujących osoby dorosłe pracujące i posługujące w parafii:

• Pracownicy parafii podejmują działania dla dobra dzieci i w ich najlepszym interesie.

• Każde dziecko jest traktowane z szacunkiem, uwzględnia się jego godność, prawo do

prywatności, a także indywidualne potrzeby, zdolności i sytuację życiową.

• Indywidualne podejście nie może oznaczać niesprawiedliwego faworyzowania wybranego

dziecka.

• Pracownicy dbają o tworzenie odpowiednich relacji z dziećmi, właściwych dla osób dorosłych,

opartych na szacunku, zaufaniu i respektowaniu odpowiednich granic w komunikacji i

kontakcie fizycznym.

• Niedopuszczalne jest stosowanie przemocy w jakiejkolwiek formie.

• Niedopuszczalne jest nawiązywanie z dziećmi i młodzieżą jakichkolwiek relacji o charakterze

seksualnym czy romantycznym.

• Niedopuszczalne jest utrwalanie wizerunku dzieci dla celów prywatnych.

• Każdy kontakt z dziećmi jest jawny i wynika z realizacji zadań i działań prowadzonych na rzecz

parafii. Pracownicy nie mogą utrzymywać relacji prywatnych z dziećmi (poza sytuacjami, gdy

kontakty poza parafią wynikają z innych przyczyn – np. pracownik czy wolontariusz jest członkiem

rodziny bądź znajomym rodziny dziecka).

W sytuacji, gdy dorośli nie stosują się do przyjętych zasad, świadek takiego zachowania może zgłosić

sprawę do osoby przyjmującej zgłoszenia, innego pracownika parafii, którego darzy zaufaniem, lub

bezpośrednio do proboszcza.

3. ZASADY BEZPIECZNYCH RELACJI MIĘDZY DZIEĆMI

Parafia jest miejscem zapewniającym bezpieczeństwo dzieciom także w grupie rówieśniczej. Kierując

się wartościami wypływającymi z Ewangelii, staramy się wpoić naszym parafianom postawę szacunku

wobec każdego człowieka – dzieci i dorosłych. Pragniemy, by w relacjach międzyludzkich bliska była

im ewangeliczna zasada: „Wszystko więc, co chcielibyście, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie”

(Mt 7,12a).

Zasady bezpiecznych relacji między dziećmi poznali wszyscy pracownicy, wolontariusze i

współpracownicy parafii, dzięki czemu mogą oni umiejętnie i adekwatnie do zaistniałej sytuacji

reagować na każde niewłaściwe zachowanie czy przemoc. Również dzieci powinny przestrzegać

poniższego kodeksu podczas spotkań w parafii i poza nią, w kontakcie bezpośrednim i wirtualnym.

Ewaluacja i weryfikacja zasad bezpiecznych relacji pomiędzy dziećmi odbywać się będzie co dwa

lata, a także po każdej sytuacji kryzysowej, jeśli w parafii podjęta zostanie interwencja z powodu

krzywdzenia rówieśniczego. Zmiana treści zasad bezpiecznych relacji między dziećmi jest możliwa w

każdym momencie na ich wniosek i z ich udziałem:

3.1 RÓWNE TRAKTOWANIE I SZACUNEK DLA KAŻDEJ OSOBY

• Traktuj innych tak, jak chcesz, aby inni traktowali Ciebie.

• Pamiętaj, że każda osoba jest kimś wyjątkowym i szczególnie obdarowanym przez Boga.

Należą się jej szacunek i troska o jej dobro.

• Bądź tolerancyjny – szanuj odmienny wygląd, przekonania, poglądy i cechy

koleżanek/kolegów.

• Pamiętaj, że przez różnorodność wzajemnie się ubogacamy.

• Masz prawo do zabawy i relacji z każdym dzieckiem, ale pamiętaj, że nie zawsze inne dziecko

ma chęć do kontaktu z Tobą w danym momencie. Uszanuj to.

• Zachowaj otwartość i bądź wrażliwy na wszystkie osoby, nawet jeśli nie należą do grona

Twoich najbliższych przyjaciół. Nie wykluczaj ich ze wspólnych działań, rozmów i szkolnych

aktywności.

3.2 ZASADY KOMUNIKACJI MIĘDZY DZIEĆMI

• Zachowuj życzliwość i szacunek wobec koleżanek/kolegów.

• Pamiętaj, że każdy ma prawo do wyrażania swojego zdania, myśli i przekonań, o ile nie

naruszają one dobra innych osób.

• Słuchaj innych, gdy mówią. Nie przerywaj innym, gdy się wypowiadają.

• Zachowuj kulturę słowa w każdej sytuacji.

• Stosuj formy grzecznościowe.

• Pytaj o zgodę na kontakt fizyczny (przytulenie, pogłaskanie).

3.3 SZACUNEK DLA CUDZEJ WŁASNOŚCI, PRYWATNOŚCI I PRZESTRZENI

• Szanuj rzeczy osobiste i mienie innych osób.

• Zapytaj, jeśli chcesz pożyczyć od kogoś jakąś rzecz.

• Nie przeglądaj prywatnych rzeczy innych osób bez ich zgody. Każdy ma prawo do

prywatności.

• Nie rób zdjęć, nie nagrywaj ani nie rozpowszechniaj wizerunku kolegów/koleżanek i innych

osób bez ich wyraźnej zgody.

• Pamiętaj, że każdy ma prawo do przestrzeni osobistej. Jeśli inna osoba potrzebuje chwili

samotności, uszanuj to. Naruszanie tej przestrzeni może rodzić konflikty.

3.4 ZAKAZ STOSOWANIA PRZEMOCY W JAKIEJKOLWIEK FORMIE

• Nie stwarzaj sytuacji, w których ktoś czułby się celowo pomijany, izolowany.

• Nie stosuj przemocy – szturchanie, popychanie, kopanie czy siłowe przytrzymywanie

kolegi/koleżanki naruszają jego/jej integralność fizyczną.

• Szanuj przestrzeń intymną kolegów/koleżanek. Nigdy nie dotykaj ich w sposób, który może

być uznany za nieprzyzwoity lub niestosowny.

• Nie wyśmiewaj, nie obgaduj, nie ośmieszaj, nie zawstydzaj, nie upokarzaj, nie lekceważ i nie

obrażaj kolegów/koleżanek.

• Nie wypowiadaj się w sposób obraźliwy o rodzicach kolegów/koleżanek.

• Nie zwracaj się w sposób wulgarny do innych.

• Pamiętaj, że żarty są wtedy żartami, kiedy nikt z ich powodu nie cierpi. Jeśli tak jest,

natychmiast zakończ taką zabawę słowną.

• Nie narażaj siebie i innych uczniów na sytuacje zagrażające życiu i zdrowiu fizycznemu czy

psychicznemu.

• Nie wyrażaj negatywnych, prześmiewczych komentarzy na temat zachowania, pracy, wyglądu

kolegów/koleżanek.

• Nie zabieraj rzeczy należących do innych bez ich zgody.

3.5 SZACUNEK W KONTAKTACH INTERNETOWYCH I ZAKAZ CYBERPRZEMOCY

• Szanuj innych i traktuj ich tak, jak chcesz, by traktowali Ciebie – dotyczy to wszystkich typów

Twojej aktywności w sieci. Po drugiej stronie ekranu jest drugi człowiek.

• Pamiętaj, że cyberprzemoc często zaczyna się od tzw. „niewinnych żartów”. Nie każdy ma

takie samo poczucie humoru. Uważaj na to, co piszesz i co publikujesz, w Internecie nic nie

ginie. W świecie wirtualnym łatwo poruszyć lawinę wzajemnych niechęci, co może

doprowadzić do konkretnej formy przemocy.

• Nie udostępniaj kontaktów do innych osób (telefonicznych, mailowych) bez ich zgody.

• Dbaj o swój oraz innych wizerunek w sieci – nie publikuj wrażliwych danych, powierzonych ci

informacji oraz zdjęć i filmów ośmieszających innych. Szanuj ich prywatność.

• Chroń intymność swoją i innych. Nie wysyłaj i nie udostępniaj zdjęć lub filmów, które by ją

naruszały.

• Sprzeciwiaj się hejtowi, sam nie publikuj obrażających i agresywnych komentarzy oraz reaguj,

gdy zauważysz, że ktoś jest poniżany w Internecie. Nie przesyłaj dalej ośmieszających

wiadomości. Zgłoś takie działania odpowiednim osobom.

• Nie prowokuj innych do niepotrzebnych, nieuzasadnionych kłótni. Trolling, świadome

poniżanie, nękanie i zaczepki są zachowaniami niedopuszczalnymi.

• Nie wykluczaj swoich rówieśników z grup w mediach społecznościowych z powodu swoich

prywatnych niechęci.

• Nie podszywaj się w Internecie pod inne osoby. Takie zachowanie w cyberprzestrzeni jest

kradzieżą tożsamości. To jest przestępstwo.

• Jeżeli zauważysz, że ktoś nie wylogował się ze swojego konta, nie wykorzystuj tej sytuacji do

działań, które przyniosłyby mu szkodę, ale życzliwie poinformuj go o jego nieuwadze.

• Pamiętaj, że groźby, pomówienia, nawoływanie do nienawiści, prześladowanie, ośmieszanie

w cyberprzestrzeni także są karalne. Twoje działania w sieci nie są anonimowe.

3.6.  SPOSOBY POKOJOWEGO ROZWIĄZYWANIA KONFLIKTÓW

• Wycisz się, uspokój, zatrzymaj niepotrzebną kłótnię, zanim stracisz nad sobą kontrolę.

Zastanów się, co chcesz osiągnąć. Jeśli to możliwe, podejmij spokojną rozmowę z drugą

stroną.

• Umów się na rozmowę w bardziej stosownych warunkach, w ten sposób zyskasz czas na

konstruktywny dialog.

• Powiedz, co według Ciebie jest problemem, co przyczyną nieporozumienia, czego oczekujesz.

• Słuchaj drugiej osoby. Dopytaj o jej odczucia i oczekiwania. Podsumuj to, co

usłyszałaś/usłyszałeś dla upewnienia się, czy dobrze zrozumiałeś/zrozumiałaś jej komunikat.

• Upewnij się, że Twój rozmówca powiedział wszystko odnośnie do swoich odczuć.

• Wspólnie wymyślcie rozwiązanie satysfakcjonujące obie strony.

• Jeśli nie uda się Wam dojść do porozumienia, poproś o pomoc osobę dorosłą, aktualnego

opiekuna grupy. Porozmawiaj o tym z Twoimi rodzicami. Nie rozwiązuj konfliktu

samodzielnie.

• Nie bądź obojętny, gdy komuś dzieje się krzywda. Zawsze poinformuj o tym osobę dorosłą.

4. OSOBY I MIEJSCA, GDZIE MOŻNA UZYSKAĆ POMOC

W sytuacji gdy:

• doświadczasz przemocy ze strony osoby dorosłej lub innego dziecka w parafii lub poza nią,

• jesteś świadkiem krzywdzenia innej osoby,

• dzieje się coś niepokojącego,

• przeżywasz trudne chwile,

nie zostawaj z tym sam/sama. Możesz znaleźć wsparcie. Blisko Ciebie są osoby, które będą umiały Ci

pomóc.

• Osoby, do których zawsze możesz się zwrócić w parafii o pomoc:

- Osoby przyjmujące zgłoszenia o krzywdzeniu / osoby zaufania: Piotr Nachlik

- Ksiądz proboszcz: Marek Brewko

- Animatorzy

- Każdy pracownik / wolontariusz parafii, którego darzysz zaufaniem

• Możesz też szukać wsparcia poza parafią. Warto znać telefony zaufania i miejsca, w których

możesz uzyskać fachową pomoc:

800-12-12-12 Całodobowy Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka

116-111 Całodobowy telefon zaufania dla dzieci i młodzieży prowadzony przez

Fundację Dajemy Dzieciom Siłę

112 Numer alarmowy w sytuacji zagrożenia życia lub zdrowia