Abp Damian Zimoń

30 - lecie poświęcenia kościoła

Podwyższenia Krzyża Świętego w Pszczynie

  27 października 2019 r.

Ez 47, 1-2, 8-9, 14; 1 Kor 3, 9b-11, 16-17; J 4,19-24

1. Mija 30 lat od poświęcenia tej świątyni. Wznoszona do 1989 roku. Z powodu ciągłych zakazów trzeba było pokonywać wiele trudności. Wznosiliście świątynię z własnych funduszów. Pomagały też sąsiednie parafie. Zwłaszcza parafia Wszystkich Świętych. Na poświęceniu był obecny ks. prałat Józef Kuczera związany z Pszczyną od wielu lat. Wspierał ks. Józefa Marka – budowniczego.

Pamiętam radość księdza Kuczery w czasie poświęcenia. To był już drugi kościół wznoszony na terenie jego parafii. Pierwszym był kościół św. Maksymiliana Kolbego na drugim końcu waszego miasta. Potem kolejne kościoły: św. Jadwigi, Miłosierdzia Bożego i św. Jana Pawła II. Była to pełna radości praca dla budowania Królestwa Bożego na Górnym Śląsku.

Ksiądz proboszcz Józef Marek razem z projektantami i konstruktorami oraz całą rzeszą parafian bardzo się w tę budowę zaangażowali. Nowe osiedle potrzebowało nowego kościoła. Pamiętam tę Waszą radość przy poświęceniu tej świątyni i ten entuzjazm młodych ludzi.

Katecheza wtedy po przemianach wróciła do szkół. Młode pokolenie było bardzo liczne. W szkołach pracowali wspaniali nauczyciele i wychowawcy. Po którejś z wizytacji kanonicznych postanowiliśmy gromadzić się jako nauczyciele całego regionu w waszej świątyni. Chodziło o pogłębienie duchowości wobec wielu przemian w świecie.

Wnętrze świątyni było stale upiększane. Ufundowano dzwony. Pojawiły się witraże a przede wszystkim nowe organy z organistą panią Iwoną. Po skończeniu budowy bardzo wielu parafian zaangażowała się w grupy apostolskie. Wzrósł kult do świętego Ojca Pio. Ministranci roznosili wtedy 500 egzemplarzy „Gościa Niedzielnego”. Tygodnik był czytany chętnie w rodzinach, odbywały się spotkania z ciekawymi ludźmi, dyskusje.

Zapraszaliście młodzież z Opus Dei z zagranicy, by mogli się cieszyć  waszą żywą religijnością. Odbywaliście liczne pielgrzymki młodzieży do świętych miejsc. Księża wikarzy uczyli się tutaj duszpasterstwa misyjnego. Byli wzorem dla nowych powołań kapłańskich i zakonnych, które pojawiały się w pszczyńskich parafiach. Postaraliście się o nowy cmentarz. Tak to wszystko pamiętam. Ile takich dobrych wspomnień mógłbym jeszcze przywoływać. Za to wszystko Bogu niech będą dzięki

1. Głoszenie słowa Bożego i udzielanie sakramentów świętych kształtowało coraz bardziej duchowo waszą wspólnotę. „Jesteście świątynią Boga i duch Boży mieszka w was. Świątynia jest święta, a wy nią jesteście” - jak nam dziś przypomina święty Paweł w Liście do Koryntian.

Kościół to wielka tajemnica wiary zwłaszcza dlatego, że tu sprawowana jest Eucharystia. Tyle tych Mszy św. odprawionych przy różnych okazjach, szczególnie w każdą niedzielę, w Dniu Pańskim.

Sam Bóg pochyla się ku nam w słowie Bożym. Jest ono jak meteoryt, który spada od Boga na glebę ludzkich serc, a potem próbujemy odpowiedzieć na to Boże wezwanie modlitwą. Modlitwa zaś jest podobna do statku kosmicznego, który wykonuje ruch odwrotny - z ziemi wznosi się do nieba, do Boga.

Stajemy się coraz bardziej Kościołem, który pod przewodnictwem papieża i biskupów z kapłanami zdąża do niebieskich przybytków. Miłość Boża rozlana jest w naszych sercach przez Ducha Świętego. Tu znajdujemy sens naszej pracy i radości, cierpienia i umierania. Jesteśmy w rękach Miłosiernego Ojca, który przytula każdego marnotrawnego i zagubionego syna w sakramencie pokuty i pojednania.

Nie zapomnieliście o Matce Bożej Miłosierdzia – dlatego to drugie wezwanie Matki Boskiej Częstochowskiej. Kult maryjny to nie tylko nabożeństwa w październiku i w maju ale także zwrócenie się do Maryi Niepokalanie Poczętej i Wniebowziętej. To kult Matki Sprawiedliwości i Miłości Społecznej, do której wychowywał nas przez długie lata biskup Herbert - mój poprzednik. zwany także biskupem robotników. Niezapomniane pielgrzymki do Piekar i do innych sanktuariów Maryjnych. Ona jest naszą orędowniczką i pomocą ale przede wszystkim jest Matką naszego zawierzenia.

Wierzyła w Betlejem, w ucieczce do Egiptu, w Nazarecie, a zwłaszcza pod krzyżem kalwaryjskim. Stała Matka boleściwa pod krzyżem bardzo cierpliwa. Dlatego doznała radości Wniebowzięcia i ukoronowania na Królową nieba i ziemi.

III. Ukochani wyznawcy Jezusa Chrystusa, naszego Pana! Jesteśmy na początku XXI wieku od narodzenia Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, Stworzyciela nieba i ziemi i całego kosmosu. 50 lat temu pierwszy człowiek stanął na księżycu. Penetrujemy cały wielki wszechświat i patrzymy w nocy z zadziwieniem na księżyc w pełni. Cieszymy się słońcem, które ożywia nas, a ruch ziemi kształtuje pory roku.

Jednocześnie nauka coraz bardziej organizuje nasze życie. Staramy się ograniczać problem głodu czy brak wody. Jednocześnie zdajemy sobie coraz bardziej sprawę z potrzeby troski o ekologię.

Z jednej strony patrzymy z nadzieją ku przyszłości spowitej mediami społecznościowymi jak nigdy dotąd. Z drugiej wielu ludziom brakuje wiary i nadziei. Ciągłym próbom i napięciom stale jest poddawana rodzina. Rwą się międzyludzkie więzy. Brakuje Bożego spojrzenia na całość życia. Młodzież i wychowanie to wielkie wyzwanie dla starszych pokoleń, które nie zawsze wiedzą jak przekazywać wiarę, motywy życia i nadziei.

Stąd samotny człowiek ucieka z posterunku życia i czuje się zagubiony. Grozi nam fałszywa antropologia. Rodzice i nauczyciele powinni być czujni wobec niebezpiecznych prądów, które do nas docierają. Chce się - ze szkodą dla człowieka - przedefiniować podstawowe wartości: miłość, rodzina, małżeństwo…

Wiek XXI rozpoczął się tragicznie 11 września 2001 roku. Wtedy zawaliły się nie tylko budynki w Nowym Jorku, ale tym którzy spodziewali się szczęśliwej i bezpiecznej przyszłości zawalił się cały świat.

Niemiecki myśliciel Jurgen Habermas zapisał, iż uderzające było to jak wielu ludzi przerażonych widzianymi w mediach obrazami podążyło do kościołów, synagog i meczetów, mimo, że  większość z nich zbyt często tych miejsc nie nawiedzało. Czym się kierowali? Czy tylko strachem czy też poszukiwaniem zapomnianego wymiaru transcendencji? To ważne przesłanie pozostawił ten niewierzący filozof.

Czy współczesny kryzys w całej rodzinie ludzkiej nie jest żarliwym poszukiwaniem Pana Boga?

Jest wiele znaków odnowienia wszystkiego w Chrystusie - zwłaszcza u młodych ludzi. Często mówili o tym św. Jan Paweł II i Benedykt XVI. Papież Franciszek stale nam to przypomina.

 Ja - moi drodzy - na przestrzeni mojego posługiwania przez 63 lata w naszym lokalnym Kościele, widzę wiele nadziei! Zostawiam wam moją nadzieję!

Bądźcie ludźmi nadziei. Nadzieja jest zawsze wtedy, gdy wiara mówi prawdę na temat miłości.  

 Jest coraz więcej ludzi, którzy jako prawdziwi czciciele chcą oddawać cześć Ojcu w Duchu i prawdzie, a takich czcicieli szuka Ojciec. Bóg jest duchem, trzeba więc, by czciciele Jego oddawali Mu cześć w duchu i prawdzie” (J 4, 22n).

Wy w tej świątyni poświęconej i zbudowanej przed trzydziestu laty takimi czcicielami jesteście. Kochajcie Boga i siebie nawzajem. Dziękuję księdzu proboszczowi i dziekanowi Markowi Brewce za zaproszenie.

Amen.

Już teraz zapraszamy na świętowanie 30 tej rocznicy Poświęcenia Naszego Kościoła 27 października. Uroczysta Msza św. rocznicowa zostanie odprawiona o godz. 11:00, i będzie jej przewodniczył oraz słowo wygłosi ks. abp senior Damian Zimoń, który przed 30 laty dokonał poświęcenia naszej świątyni. Wieczorem zapraszamy na koncert rocznicowy na którym wystąpi Zespół Śpiewaków Miasta Katowice „Camerata Silesia”, światowej sławy śpiewacy, którzy występowali w wielu ważnych wydarzeniach, np. otwarcie nowej sali koncertowej NOSPR-u w Katowicach.

Program koncertu:

Gregorio Allegri – Miserere,

Bartłomiej Pękiel Agnus Dei z I Missa senza le cerimonie,

Wojciech Kilar Agnus Dei,

Krzysztof Penderecki  Agnus Dei z Polskie Requiem,

Arvo Pärt  The Deer’s Cry, Magnificat,

Anton Bruckner  Ave Maria,

GiuseppeVerdi  Ave Maria,

Anders Jormin  Ave Maria,

Ola Gjeilo  O Magnum Misterium,

Henryk Mikołaj Górecki   Matko Najświętsza z Pieśni Maryjne op. 54

Wykonawcy:

Zespół Śpiewaków Miasta Katowice Camerata Silesia,

Adam Kawa skrzypce

Anna Szostak dyrygent