UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEGO CIAŁA

I KRWI CHRYSTUSA (BOŻE CIAŁO)

 

 

„Idzie, idzie Bóg prawdziwy,

idzie Sędzia sprawiedliwy.

Stańmy wszyscy pięknym kołem

i uderzmy przed Nim czołem”.

 

W uroczystość Bożego Ciała powyższa pieśń brzmi nam najpiękniejszym tonem. Idzie, idzie Bóg! Idzie Bóg do nas i z nami po ciernistych i kwiecistych drogach życia. Nie jesteśmy nigdy sami na tych drogach. Jest przy nas na wyciągnięcie ręki ON- Bóg, Pan Jezus w ludzkim ciele i ludzkiej krwi. Spogląda na wsie i miasta, na nasze domy, mieszkania, miejsca pracy oraz na to wszystko, co wiąże się z naszą codziennością i pragnie nam nieustannie błogosławić.

 

Od XV w. w całym świecie chrześcijańskim obnosi się Najświętszy Sakrament. Tłumy wiernych podążają za baldachimem, pod którym w złocistej monstrancji biskup lub kapłan niesie Ciało i Krew Pańską pod postacią chleba. Grają orkiestry, a dzieci, młodzież i starsi śpiewają pełne czci i uwielbienia pieśni. Ulice, przez które przechodzimy po kolei do czterech ołtarzy wyścielone są kwiatami, sypanymi z koszyczków przez dzieci. Okna mieszkań, domów i całe obejścia posiadają piękny wystrój akcentujący i wiążący się z liturgią tej uroczystości.

 

Ołtarze przystrajane są kwiatami i gałązkami, a na każdym z nich wypisany fragment Ewangelii. Na postumencie kapłan stawia Przenajświętszy Sakrament. Płynie śpiew oraz pobożna modlitwa. Kapłan odczytuje lub śpiewa fragment Ewangelii, a następnie uroczyście błogosławi Przenajświętszym Sakramentem licznie zgromadzonych wiernych.

My Polacy bardzo pobożnie i licznie przeżywamy procesję Bożego Ciała. I dokonujemy starań, by z naszych serc płynęły należyta i głęboka cześć, miłość, wdzięczność i uwielbienie dla Pana Jezusa obecnego w Najświętszym Sakramencie ołtarza.

 

I dzisiaj nadarza się ten szczególny dzień, byśmy go przeżyli z wielką wiarą i radością i wyszli z największym zaufaniem na spotkanie z żywym Chrystusem ukrytym w maleńkiej Hostii z całym swym bogactwem. Przyjmijmy Go do siebie. Idźmy za Nim w każdym kolejnym dniu Jego drogami i odpowiadajmy na Jego miłość swoją miłością. Niech ten uroczysty dzień Bożego Ciała stanie się naszą codziennością. Zachęcajmy się wzajemnie do czci Chrystusa w Sakramencie Chleba i Wina, do uczestnictwa w tygodniu w Eucharystii oraz częstego przyjmowania Komunii Świętej.

 

Zapytałam bliską mojemu sercu parafiankę, czym jest dla niej Uroczystość Bożego Ciała, oto jej wypowiedź:

„Uroczystość Bożego Ciała skłania do refleksji. To jest miłość ze strony Jezusa… To czas, abyśmy uczyli kochać się nawzajem. Uczy, abyśmy porzucili rozwiązywanie naszych problemów o własnych siłach. Idąc ulicami miast mamy świętować pamiątkę najważniejszego gestu miłości ze strony Jezusa dla każdego. Niech procesja Bożego Ciała będzie znakiem braterskiej i miłosiernej obecności Chrystusa w codzienności naszego życia oraz w naszych zwykłych ludzkich zmaganiach o wierność Bogu poprzez właściwą postawę chrześcijańską”.

 

Na koniec zaś zostawiam krótką refleksję ks. Jana Twardowskiego:

„Procesja przede wszystkim powinna być modlitwą naszej wielkiej wdzięczności (...)

Czy idąc w procesji umiemy dziękować Jezusowi za dar Eucharystii, za to, że całkowicie oddał się do dyspozycji człowieka?

Czy idąc w procesji umiemy podziękować za niezwykły dar wzruszeń pierwszych spowiedzi, pierwszych Komunii  Świętych, za wzruszenia ostatnich Komunii w życiu, kiedy odchodzimy już z tym pokarmem na wieczność?

Czy dziękujemy Bogu za każdą Komunię Świętą, która pozwoliła nam przetrwać, przecierpieć, dojrzewać i wciąż tęsknić na najczystszym Źródłem?”

 

Autor: Stefania Kamała